سینه سرخ آمریکایی

 ... این عکس آپریل امسال گرفته شده. وقتی داشتم از این سینه سرخِ بیمار عکس می گرفتم همش این شعر تو ذهنم مرور می شد

ای پرنده ی مهاجر سفرت سلامت اما!

به کجا میری عزیزم ؟ قفسه تموم دنیا!

روی شاخه های دوری ، چه خوشی داره صبوری؟

وقتی خورشیدی نباشه ، تا همیشه سوت و کوری!

میگذره روزای عمرت توی جاده های خلوت

تا بخوای برگردی خونه ، گم میشی تو باغ غربت!

واسه ما فرقی نداره ! هرجا باشیم شب نشینیم

دلخوشیم به اینکه شاید سحر رو یه روز ببینینم

آخرش یه روزی هجرت دره خونتو می کوبه!

تازه اون لحظه می فهمی همه آسمون غروبه!